تاثیر پیروزی ترامپ در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری آمریکا

در کشورهای آفریقایی بالاخص کنیا

پیروزی ترامپ در آمریکا و ورود مجدد او به کاخ سفید، تحلیلهای متفاوتی را در کشورهای مختلف داشته است. کشورهای افریقائی هم از این مقوله خارج نیستند و بعد از پیروزی او در انتخابات ریاست جمهوری، اکثر دولتهای لفریقائی تلاش کردند تا این پیروزی را به ترامپ تبریک بگویند و این تبریک نشان از دلواپسی برخی از دولتهای آفریقائی از این انتخاب و نگرانی از آینده روابط خود با آمریکا بوده و برخی دیگر از این فرصت برای نزدیکی بیشتر به ایالات متحده استفاده کردند. اما در همه کشورهای افریقائی این سوال برای همه پیش آمده است که پیروزی ترامپ برای آفریقا چه معنایی دارد؟ در چند روز گذشته مقالات و نظرات مختلفی در این ارتباط در روزنامه های کنیا مطرح شده است که در این مجال به برخی از این نظرات اشاره می شود.

آفریقا بیشتر کمک های خود را از ایالات متحده دریافت می کند که گفته است در این سال مالی تقریباً 3.7 میلیارد دلار کمک کرده است.     منتقدان ترامپ در اولین حضورش در کاخ سفید،   او را متهم کردند که آفریقا را رد کرده، برخی از بودجه‌ها را کاهش داده، مهاجرت را محدود کرده و برخی از کشورهای آن را به عنوان «کشورهای غیر همسو» معرفی کرده است. ( shithole countries )

بعد از آن که مشخص شد دونالد ترامپ برای دومین بار به ریاست جمهوری آمریکا رسیده است، رهبران سراسر آفریقا شروع به ارسال توییت کردند.   امرسون منانگاگوا، رئیس‌جمهور زیمبابوه، با چشم‌داشتن به بازنشانی دیپلماتیک نوشت: زیمبابوه آماده همکاری با شما است، در حالی که بولا تینوبو، رئیس‌جمهور نیجریه ابراز امیدواری کرد که دوره دوم ریاست‌جمهوری ترامپ «مشارکت اقتصادی و توسعه متقابل بین آفریقا و ایالات متحده» را به همراه داشته باشد.

اما آیا ترامپ دور دوم برای قاره افریقا خوب خواهد بود؟ در اولین حضورش در کاخ سفید، منتقدان او را متهم کردند که آفریقا را رد کرده، برخی از بودجه‌ها را کاهش داده، مهاجرت را محدود کرده و برخی از کشورهای آن را به عنوان «کشورهای غیر همسو» معرفی کرده است.

اما او چگونه می تواند در این آب و هوای جدید به آفریقا نزدیک شود؟

تجارت و سرمایه گذاری

دبلیو گیود مور، یکی از همکاران مرکز توسعه جهانی و وزیر سابق لیبریا، معتقد است که دولت  جو بایدن بسیار تلاش کرد تا این تصور را ایجاد کند که آفریقا شریک ارزشمند و مهمی است. آقای مور می‌گوید بایدن برای تطبیق این اشتیاق با معاملات و مشارکت‌های اساسی تلاش کرد، اما این بدان معنا نیست که استراتژی او در آفریقا بی‌ثمر بوده است.

به عنوان مثال، ایالات متحده به دلیل سرمایه گذاری در کریدور لوبیتو - خط آهنی که از آنگولا، جمهوری دموکراتیک کنگو و زامبیا امتداد دارد و برای حمل و نقل مواد خام حیاتی استفاده خواهد شد، ستایش شد. در سال 2023، ایالات متحده اعلام کرد که از زمان به قدرت رسیدن بایدن بیش از 22 میلیارد دلار سرمایه گذاری کرده است.

اما نگرانی هایی وجود دارد که ترامپ ممکن است از این سرمایه گذاری و تجارت عقب نشینی کند. رئیس جمهور آینده بیش از بایدن یک دیدگاه محافظه کارانه و جزیره ای دارد - یکی از شعارهای دوره اول او "اول آمریکا" بود.

قانون رشد و فرصت آفریقا (Agoa)، که کشورهای آفریقایی واجد شرایط را قادر می سازد تا برخی از محصولات خود را بدون پرداخت مالیات از سال 2000 به ایالات متحده صادر کنند، منبع اصلی نگرانی است. ترامپ در دوران دولت قبلی خود گفته بود که این طرح در سال 2025 تمدید نخواهد شد و در طول مبارزات انتخاباتی خود در سال 2024، او متعهد شد که تعرفه جهانی 10 درصدی درآمدی را برای همه کالاهای ساخت خارجی اعمال کند. این امر باعث گران شدن کالاهای وارداتی می شود و بنابراین صادرکنندگان آفریقایی احتمالاً کمتر از محصولات خود را در بازار بزرگ ایالات متحده می فروشند.

مفسران متعددی در آفریقای جنوبی - یکی از بزرگترین صادرکنندگان تحت توافق آگوا - پیش بینی کرده اند که کاهش آگوا می تواند تأثیر قابل توجهی بر اقتصاد افریقا داشته باشد. با این حال، اندیشکده آمریکایی موسسه بروکینگز پیش بینی می کند که تولید ناخالص داخلی آفریقای جنوبی "فقط 0.06٪" کاهش خواهد یافت. این تا حدی به این دلیل است که بسیاری از کالاهایی که آفریقای جنوبی به ایالات متحده صادر می کند - مانند مواد معدنی و فلزات - واقعاً از آگوا سود نمی برند.

اگرچه ترامپ علاقه ای به آگوا نداشت، اما دریافت که اگر ایالات متحده قصد دارد با نفوذ اقتصادی رو به رشد چین در آفریقا مقابله کند، باید سطحی از مشارکت را حفظ کند. در سال 2018، دولت ترامپ از Prosper Africa - ابتکاری که به شرکت‌های آمریکایی که مایل به سرمایه‌گذاری در آفریقا هستند کمک می‌کند - و شرکت توسعه مالی (DFC) که پروژه‌های توسعه در آفریقا و سراسر جهان را تامین مالی می‌کند، رونمایی کرد. بایدن پس از به قدرت رسیدن، اجازه داد تا هر دو به رقابت ادامه بدهند  و DFC می گوید تا کنون بیش از 10 میلیارد دلار (8 میلیارد پوند) در آفریقا سرمایه گذاری کرده است.

با توجه به اینکه چین هنوز یک نیروی اصلی در آفریقا است و ترامپ خودش این سیاست ها را معرفی کرده است، احتمالاً قبل از کاهش آن دو باره فکر می کند.

کمکهای آمریکا به آفریقا :

آفریقا بیشتر کمک های خود را از ایالات متحده دریافت می کند که گفته است در این سال مالی تقریباً 3.7 میلیارد دلار کمک کرده است. اما بر اساس گزارش ها، دولت گذشته ترامپ بارها پیشنهاداتی برای کاهش کمک های خارجی در سراسر جهان ارائه کرده است. کنگره - جایی که کمک های خارجی از حمایت دو حزبی برخوردار بود - این کاهش ها را رد کرد.

شورای روابط خارجی، یک اندیشکده واشنگتن، گفت: اگر این کاهش ها اجرا می شد، "سیاست های سنتی ایالات متحده در رابطه با سلامت، ارتقای دموکراسی و کمک های امنیتی در آفریقا از بین می رفت. " با این حال، اگر جمهوری خواهان پس از انتخابات روز سه شنبه اکثریت قابل توجهی در کنگره کسب کنند، ممکن است فشار کمتری برای کاهش کمک ها وجود داشته باشد.

همچنین نگرانی هایی وجود دارد که ترامپ ممکن است Pepfar را تعطیل کند، یک ابتکار طولانی مدت ایالات متحده که مبالغ هنگفتی را برای مبارزه با HIV در آفریقا هزینه کرده است. سال گذشته، قانونگذاران جمهوری خواه مخالفت قابل توجهی را با پپفر انجام دادند و ادعا کردند که این برنامه خدمات سقط جنین را ترویج می کند. تمدید کوتاه مدت تا مارس سال آینده اعطا شد، اما ترامپ - که به ضد سقط جنین معروف است - ممکن است در را بر این مهلت ببندد.

مهاجرت به آمریکا :

نظرات ترامپ در مورد مهاجرت غیرقانونی روشن است - او در طول مبارزات انتخاباتی خود در سال 2024 قول داد یک میلیون نفر را که مجوز قانونی برای حضور در ایالات متحده ندارند، اخراج کند. این امر تا حدود زیادی به آفریقا مربوط می شود زیرا طبق داده های گمرک و حفاظت مرزی ایالات متحده، در سال 2022، حدود 13000 مهاجر آفریقایی در مرز ایالات متحده و مکزیک ثبت شدند. تا سال 2023، این رقم چهار برابر شد و به 58000 رسید. برخی از این امیدها از فرار از جنگ، آزار و اذیت و فقر صحبت می کنند.

این اولین سیاست دراماتیک ضد مهاجرت او نخواهد بود. ترامپ در اولین دوره ریاست جمهوری خود اقداماتی را ارائه کرد که مهاجرت از چندین کشور آفریقایی از جمله نیجریه، اریتره، سودان و تانزانیا را مهار کرد. سایت خبری کنیایی تایفو لئو گزارش می دهد که مهاجران از این کشور آفریقای شرقی که تعداد آنها حدود 160000 نفر است، نگران هستند که با ترامپ به عنوان رئیس جمهور با تبعیض مواجه شوند.

امنیت و درگیری :

در حالی که ترامپ از ریاست جمهوری دور بوده، روسیه حضور خود را در آفریقا افزایش داده است. یکی از اصلی‌ترین راه‌های انجام این کار، ارائه نیرو و تسلیحات به کشورهایی مانند مالی، نیجر و بورکینافاسو است. جایگاه روسیه آمریکا را نگران کرده است - این دو رقیب تاریخی هستند.

آیا ترامپ در تلاش برای بیرون راندن روسیه از کشورهای آفریقایی حمایت خواهد کرد؟

آقای مور به بی‌بی‌سی می‌گوید: «اگرچه ساختار امنیت ملی در ایالات متحده روسیه را یک تهدید می‌داند، ولی ترامپ شخصاً طوری رفتار نکرده است که گویی روسیه را یک تهدید می‌داند».

گمانه‌زنی‌هایی وجود دارد که ترامپ با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه رابطه نزدیک‌تری نسبت به آنچه او اجازه می‌دهد، دارد. با این حال، ترامپ در گذشته برای کمک به نیجریه برای مبارزه با بوکوحرام، گروهی از شبه‌نظامیان اسلام‌گرا که 15 سال است این کشور غرب آفریقا را گرفتار کرده، وارد عمل شده است.

"در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما، آمریکایی های نیجریه ای-آمریکایی به طور خستگی ناپذیری از او حمایت می کردند، اما او درخواست های نیجریه برای تسلیحات را رد کرد. زمانی که جوامع ما در شمال نیجریه مورد حمله بوکوحرام قرار گرفتند، این ترامپ بود که در نهایت خرید جت های توکانو را تایید کرد. Ehiozuwa Johnson Agbonayinmma، قانونگذار سابق، به ما اجازه می دهد دفاع خود را تقویت کنیم.

مور معتقد است : ترامپ بسیار معامله گر است. من واقعاً تردید دارم که دولت ترامپ بیشتر از مثلاً دولت بایدن به آنچه در سودان اتفاق می افتد اهمیت دهد.» اما در نهایت، هیچ راهی برای اطمینان کامل وجود ندارد که ترامپ پس از روی کار آمدن به چه چیزی نگاه خواهد کرد. ترامپ در نحوه انجام همه کارها بسیار نامتعارف است. بنابراین باید منتظر چیزهای جدید بود، نه لزوماً چیزهای خوب، بلکه چیزهای جدیدی که اتفاق می افتد[i]."

بازگشت دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا به کاخ سفید، ابهاماتی را در مورد مذاکرات تجاری میان کنیا و ایالات متحده نیز ایجاد کرده است، مذاکراتی که در زمان جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا احیا شده بود.

دولت بایدن در سال 2021 یک مشارکت استراتژیک تجاری و سرمایه گذاری با کنیا را آغاز کرد و جایگزین مذاکرات رسمی آغاز شده توسط ترامپ در سال 2020 شد. مقامات واشنگتن و نایروبی برای نهایی کردن توافق قبل از انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده رقابت می کردند و برنامه های اولیه حاکی از نتیجه گیری احتمالی در ماه آینده است.

این گفتگوها 10 حوزه کلیدی از جمله کشاورزی، تجارت دیجیتال، اقدام اقلیمی و تسهیل تجارت را پوشش می‌دهد.

هنوز مشخص نیست که آیا ترامپ به برنامه تجاری اولیه خود باز می گردد یا به چارچوب تعیین شده توسط دولت بایدن ادامه می دهد یا همه آن را لغو می کند.

ترامپ و اوهورو کنیاتا، رئیس‌جمهور وقت کنیا، برای اولین بار در فوریه 2020 برنامه‌های خود را برای مذاکرات تجاری رسمی اعلام کردند که هدف آن دستیابی به توافقی در عرض دو سال است. مذاکرات پس از انتخابات ریاست جمهوری نوامبر 2020 آمریکا متوقف شد. تغییر در رهبری ایالات متحده اغلب باعث عدم اطمینان در سیاست می شود، زیرا دولت های آینده معمولاً ابتکارات پیشینیان خود را مجددا ارزیابی می کنند یا معکوس می کنند.

ویلیام روتو، رئیس‌جمهور کنیا، که واشنگتن آن را متحد کلیدی می‌داند، در ماه مه به کاخ سفید سفر کرد و اولین دیدار از این قبیل توسط یک رهبر آفریقایی در دوران ریاست جمهوری بایدن بود. در حالی که کنیا یک شریک تجاری مهم ایالات متحده در سطح جهان نیست، اما همچنان یکی از پویاترین اقتصادهای آفریقا و دومین ذینفع بزرگ قانون رشد و فرصت آفریقا (AGOA) به استثنای نفت خام است. ایالات متحده همچنین کنیا را به عنوان یک شریک استراتژیک منطقه ای می داند که از کمک های امنیتی و خارجی قابل توجه آمریکا بهره می برد و میزبان بزرگترین سفارت آمریکا در جنوب صحرای آفریقا است.

یکی از نویسندگان روزنامه استاندارد در کنیا معتقد است : ترامپ علیرغم سوابق تفرقه‌انگیزش، از طرفداران زیادی در سراسر قاره برخوردار است این پدیده ای است که بسیاری از ناظران را گیج می کند. لازم نیست خیلی گیج کننده باشد. برای پی بردن به ریشه این معمای خاص نیازی به مدرک پیشرفته در علوم سیاسی هم نیست. یکی از ساده ترین توضیح ها این است که ترامپ برای بسیاری از آفریقایی ها مظهر شخصیتی آشناست. "مرد بزرگ! ".

در بسیاری از کشورهای آفریقایی، قدرت سیاسی اغلب در دستان شخصیت‌های معتبری متمرکز شده است که با چنگال آهنین حکومت می‌کنند، ثروت خود را به رخ می‌کشند و از طریق ترکیبی از کاریزما و ترس وفاداری می‌کنند. این کهن الگو به قدری ریشه دوانده است که ترور نوآ، کمدین معروف، زمانی به طعنه گفت که " ترامپ اولین رئیس جمهور آفریقایی آمریکاست "

جسارت آزادانه ترامپ، بی توجهی به هنجارها و تمایل او برای نادیده گرفتن مرزهای قانونی و اخلاقی، منعکس کننده ویژگی های برخی از با نفوذترین رهبران آفریقاست و به او احساس آشنایی عجیبی می دهد. در این زمینه، سبک بمب‌آمیز ترامپ چیزی قابل تشخیص و برای برخی حتی قابل ارتباط است.

عامل دیگر تأثیر برنامه های تلویزیونی او است.  این برنامه ها در سراسر شبکه های آفریقا پخش شد و برای بسیاری از بینندگان، ترامپ قبل از اینکه وارد عرصه سیاست شود نماد موفقیت بود. این نمایش ها  ترامپ را به عنوان یک تاجر موفق و بی رحم معرفی کرد. این تصویر واقعیت‌شوی ساختگی ترامپ را با پوششی از موفقیت آغشته کرد که برای بسیاری از مخاطبان آفریقایی جذابیت داشت. بسیاری از آفریقایی ها هنوز ترامپ را از این دریچه می بینند.

آنها لزوماً شکست های تجاری، شکایت ها یا کلاهبرداری های آشکار او را بررسی نمی کنند. جسارت بدون عذرخواهی ترامپ، که اغلب به گونه‌ای بیان می‌شود که دیگران، به‌ویژه گروه‌های به حاشیه رانده شده را تحقیر می‌کند، به روان‌شناسی می‌خورد که سفیدی را با قدرت برابر می‌داند.

این همان دلیلی است که علی‌رغم تحقیقات معتبر نشان می‌دهد که عیسی احتمالاً «چشم‌های قهوه‌ای، موهای تیره و پوست قهوه‌ای زیتونی» داشته است، تصویر رایج از او در بسیاری از کلیساهای آفریقا مانند یک مرد چشم آبی و مو بور است.  بنابراین، علی‌رغم نژادپرستی ترامپ، برخی آفریقایی‌ها رفتار او را منطقی می‌دانند و آگاهانه یا ناآگاهانه معتقدند که او ایده‌آل غربی قدرت و اقتدار را تجسم می‌دهد.

تبلیغات :

این می تواند به یک ناهماهنگی شناختی کنجکاو منجر شود که در آن، علیرغم اذعان به دیدگاه های نژادپرستانه او، برخی از آفریقایی ها شخصیت پرحرف او را تحسین می کنند و حتی آن را به عنوان نوعی هویت آرزومند می پذیرند. البته این واقعیت نیز وجود دارد که پدرسالاری باعث می شود تا همبستگان عجیب و غریب به وجود بیاید.

ترامپ در به اصطلاح «مانوسفر»، مجموعه‌ای از فضاهای آنلاین که جهان‌بینی بیش از حد مردانه و گاه زن‌ستیزانه را ترویج می‌کند، حمایت قابل‌توجهی به دست آورده است. بسیاری از مردان آفریقایی که از جوامعی می‌آیند که در آن نقش‌های جنسیتی سنتی قوی است، نمایش آشکار رفتار «مرد آلفا» ترامپ را جذاب می‌دانند. اظهارات اغلب تحقیرآمیز او در مورد زنان و مردانگی بدون فیلترش با ارزش‌های سنتی مردسالارانه‌ای که در آفریقا درک می‌شوند، همسو می‌شود. این عوامل، او را از نظر برخی که احساس می‌کنند این ارزش‌ها در معرض تهدید هستند، قهرمان می‌کند.

یکی دیگر از عوامل محرک، اطلاعات نادرست درباره سیاست ها و باورهای ترامپ است. در برخی محافل، او را یک جنگجوی صلیبی علیه نخبه گرایی جهانی می دانند، یک شخصیت ضد نظام که در مقابل نیروهای قدرتمندی که بسیاری از آفریقایی ها احساس می کنند برای قرن ها از کشورهایشان استثمار کرده اند، ایستادگی می کند[ii].

این تصویر اغلب توسط سایت‌های رسانه‌های اجتماعی مانند X و منابع خبری تایید نشده تقویت می‌شود که منجر به ایجاد یک دیدگاه تحریف‌شده از ترامپ می‌شود. واقعیت تاسف بار این است که محبوبیت ترامپ در آفریقا منعکس کننده مسائل عمیق در جوامع آفریقایی است، از جذابیت اقتدارگرایی گرفته تا نفوذ ظریف خماری های استعماری.

این نویسنده روزنامه استار در کنیا ادامه می دهد اگر آفریقایی‌ها می‌خواهند از چنگال جنگ‌ها رهایی یابند، باید بررسی کنیم که چرا شخصیت‌هایی مانند ترامپ همچنان چنین تحسین گسترده‌ای را برانگیخته‌اند.

رئیس‌جمهور منتخب قصد خود را برای احیا و گسترش سیاست‌های مهاجرتی تندرو که اولین دوره ریاست‌جمهوری او را تعیین کرد، ابراز کرده است، چشم‌اندازی که نگرانی‌هایی را در میان کنیایی‌هایی که به فرصت‌ها در آمریکا نگاه می‌کنند، برانگیخته است.

چرا مهم است: در دوره اول ریاست جمهوری ترامپ، دولت ترامپ با یک رشته سیاست های مهاجرتی تندرو مشخص شد. اینها شامل خروج از توافقنامه آب و هوای پاریس، اعمال ممنوعیت سفر برای شهروندان چندین کشور با اکثریت مسلمان و افزایش تعرفه های وارداتی بود. او در کمپین‌های انتخاباتی وعده‌هایی مانند ساختن دیوار در امتداد مرز ایالات متحده و مکزیک و پرداخت هزینه‌ها توسط مکزیک پیشرفت کرد، اما این وعده‌ها در نهایت کوتاهی کردند.

در حالی که برخی از این سیاست‌ها در دادگاه به چالش کشیده شد یا با مقاومت مقامات دولتی مواجه شد، برنامه‌های پیشنهادی ترامپ برای دور دوم ریاست‌جمهوری او تصویر افراطی‌تری را ترسیم می‌کند و بسیاری را در مورد آینده مهاجرت آمریکا نگران می‌کند.

ترامپ پیشنهاد کرده است که "بزرگترین عملیات اخراج داخلی در تاریخ آمریکا" را اجرا کند که باید در میان مهاجران کنیایی تردید ایجاد کند. این عملیات، که هدف آن اخراج تقریباً 11 میلیون مهاجر غیرقانونی است، شامل استقرار پرسنل نظامی در مرز ایالات متحده و مکزیک و مجوز حمله به اداره مهاجرت و گمرک (ICE) در محل کار می شود.

چنین اقدامات تهاجمی پتانسیل ایجاد یک محیط خصمانه برای همه مهاجران، صرف نظر از وضعیت قانونی آنها را دارد و ایالات متحده را به مقصدی کمتر جذاب برای کنیایی‌هایی که به دنبال فرصت‌هایی در خارج از کشور هستند تبدیل می‌کند.

هدف ترامپ برای پایان دادن به حق شهروندی برای فرزندان متولد شده از والدین غیرقانونی، بر این دلهره افزوده است. این سیاست، که حداقل یکی از والدین را ملزم می کند شهروند ایالات متحده یا مقیم دائم قانونی باشد تا فرزندشان به طور خودکار تابعیت خود را دریافت کند، می تواند تأثیر قابل توجهی بر خانواده های کنیایی که امیدوارند آینده ای برای فرزندان خود در ایالات متحده تضمین کنند، داشته باشد. در حال حاضر، به کودکانی که در ایالات متحده از والدین کنیایی با ویزاهایی مانند H-1B به دنیا می آیند، که به کارگران خارجی آموزش دیده اجازه اقامت موقت در ایالات متحده را می دهد، به طور خودکار تابعیت اعطا می شود. با این تغییر بالقوه، آینده کودکان کنیایی که در ایالات متحده کار می کنند نامشخص می شود.

کنیایی‌ها در حال حاضر برای دریافت ویزای ایالات متحده با چالش‌های مهمی مواجه هستند، به‌ویژه گرین کارت‌های که اجازه اقامت دائم را می‌دهند. سیستم فعلی، با سقف سالانه 140000 کارت سبز مبتنی بر اشتغال و محدودیت 7 درصدی برای هر کشور، منجر به عقب ماندگی عظیم، به ویژه برای متقاضیان کنیایی شده است. با توجه به هدف اعلام شده ترامپ برای محدود کردن مهاجرت قانونی و غیرقانونی، این عقب ماندگی ها احتمالا بدتر می شود و رویای آمریکایی را برای بسیاری از کنیایی ها دور از دسترس تر می کند.

تمرکز مورد انتظار ترامپ بر محدود کردن نیروی کار از طریق محدودیت‌های مهاجرتی، نگرانی‌های بیشتری را ایجاد می‌کند. در دوره اول ریاست جمهوری خود، او سیاست هایی را اجرا کرد که ورود مهاجران و دارندگان ویزا را در طول همه گیری کووید-19 مسدود کرد و موانعی را برای دانشمندان و مهندسان خارجی که به دنبال کار در ایالات متحده بودند ایجاد کرد. این اقدامات مبتنی بر «مغالطه کار» بود، یک نظریه اقتصادی رد شده که تعداد ثابتی از مشاغل را فرض می‌کند، به این معنی که کارگران جدید ناگزیر جابجا می‌شوند.

یکی از زمینه های اصلی نگرانی برای دانش آموزان کنیایی محدودیت بالقوه آموزش عملی اختیاری (OPT) است. OPT به دانشجویان بین المللی اجازه می دهد تا حداکثر سه سال پس از فارغ التحصیلی، تجربه کاری عملی در زمینه خود کسب کنند. در دوره قبلی ریاست جمهوری ترامپ، دولت ترامپ محدودیت OPT، به ویژه تمدید 24 ماهه اعطا شده به دانشجویان در رشته های STEM را در نظر گرفت. در حالی که این محدودیت در آن زمان اجرا نشد، احتمال احیای آن در دولت دوم ترامپ یک نگرانی مهم برای دانشجویان کنیایی است که امیدوارند از OPT برای به دست آوردن جایگاهی در بازار کار ایالات متحده استفاده کنند.

یکی دیگر از موانع احتمالی برای دانشجویان کنیایی، امکان سیاست های سختگیرانه تر ویزای H-1B است. ویزای H-1B یک مسیر رایج برای دانشجویان بین المللی برای انتقال از OPT به اشتغال دائم در ایالات متحده است. در دوره اول ترامپ، دولت او اقداماتی را اجرا کرد که نرخ انکار درخواست‌های H-1B را افزایش داد، هزینه‌ها را برای کارفرمایان افزایش داد و در مورد برنامه ویزا عدم اطمینان ایجاد کرد. در حالی که برخی از این اقدامات بعداً غیرقانونی تلقی شدند، امکان بازگشت آنها یا اعمال محدودیت های جدید می تواند به طور قابل توجهی بر شانس دانشجویان کنیایی برای تضمین شغل طولانی مدت در ایالات متحده تأثیر بگذارد.

سیاست‌های پیشنهادی ترامپ همچنین می‌تواند عواقب ناخواسته‌ای برای متخصصان کنیایی داشته باشد که در حال حاضر در ایالات متحده با ویزای H-1B کار می‌کنند و در گرین‌کارت عقب مانده هستند. یکی از سیاست های پیشنهادی شامل افزایش حداقل دستمزد مورد نیاز برای دارندگان ویزای H-1B و مهاجران مبتنی بر اشتغال است که به طور بالقوه آنها را از بازار کار قیمت گذاری می کند. یکی دیگر از مسائل احتمالی محدود کردن مجوز کار برای همسران دارندگان ویزای H-1B است. اگر این سیاست اجرا شود، ماندن خانواده ها در ایالات متحده در حالی که منتظر رسیدگی به درخواست گرین کارت خود هستند، بسیار دشوارتر می شود.

در مرحله بعد: در حالی که سیاست‌های مهاجرتی ترامپ مورد انتقاد اقشار مختلف از جمله گروه‌های حقوق بشر و کارشناسان حقوقی قرار گرفته است، اما این سیاست‌ها در بخشی از جمعیت آمریکا که نگران امنیت شغلی و امنیت ملی هستند، طنین‌انداز می‌شود. وعده رئیس جمهور سابق برای سرکوب مهاجرت برای کسانی که معتقدند مهاجران شغل را از آمریکایی ها می گیرند و به مشکلات اجتماعی کمک می کنند، جذاب بوده است.

پیروزی ترامپ چشم انداز چالش برانگیزی را برای کنیایی هایی که مشتاق تحصیل یا کار در ایالات متحده هستند، ایجاد می کند. سیاست‌های مهاجرتی پیشنهادی، همراه با عقب ماندگی‌های موجود در سیستم کارت سبز، آینده‌ای [iii]را نشان می‌دهد که در آن دریافت ویزای ایالات متحده و هدایت فرآیند مهاجرت دشوارتر از همیشه خواهد بود.

در حالی که تاثیر کامل دوره دوم ترامپ باید دیده شود، واضح است که ریاست جمهوری او پیامدهای مهمی برای مهاجران و دانشجویان کنیایی خواهد داشت که امیدوارند رویاهای خود را در ایالات متحده دنبال کنند.